اینجور که پیداست ما خودمون گرفتار اسب تروا شدیم

 من یه مطلبی که قبول دارم کمی هم موقع نوشتنش ناراحت بودم رو نوشتم در مورد شکست ایده اسب تروا که حالا شده مستمسک عده‌ای برای خالی کردن عقده‌های گذشتشون.
من فکر می‌کنم که ما خودمون گرفتار اسب تروا دشمن شدیم و این عده از فرصت انتقاد درونی ما دارند علیه رهبران ما استفاده می‌کنند و میان ما و رهبرانمون جدایی میندازند.
اولین هدفشون هم جدایی بخش خارجی بدنه‌ی جنبش سبز هست که دارای تریبون نسبتا آزادیه و می‌تونه مخاطبای زیادتری رو تحت پوشش قرار بده.
  بعد، اونها  شروع میکنند به جدایی انداختن میان موسوی و کروبی و خاتمی تا با پاره پاره کردن جنبش مبارزه رو آسون کنند. نمونه‌اش هم پروژه‌ی نامه‌ی خاتمی بود.
چون تو این 8 ماهه فهمیدن که این جنبش آنقدر بزرگ و فراگیر هست که نمی‌تونند به یک باره و با همه‌ی اون مبارزه کنند.
با اون حالی که ما داریم به شکست فکر می‌کنیم عکس‌های منتشر شده‌ی گوگل نشون از نیمه پر بودن محوطه‌ی آزادی میده.
ما ناخواسته بلندگوها رو به عنوان صدای اونها به حساب آوردیم و یادمون رفت از خودمون بپرسیم اگر حکومت باور داشت که این جمعیت همهشون طرفداراش هستند ، چرا حتی یکبار ازشون نخواست یکپارچه به نفع خامنه‌ای یا به ضرر موسوی شعار بدهند ( کاری که تو 9 دی با اون جمعیت کم کرد ) و حالا فقط بلندگوها شعار میدادند.
  من خودم به شخصه تنها جماعت‌های 40-50 نفری رو دیدم که شعار میدادند.
ما باید خودمون رو آماده کنیم
داخلی و خارجی با هم هستیم ، انتظار اشتباه از همه رو باید داشته باشیم ، چون رهبر فرشته و پیغمبر نداریم .
ما پیروزیم چون
1) برای هدفمون آزادی و دموکراسی برای همه مبارزه میکنیم نه کیک و ساندیس و ماشین و خونه .
2) خرج من برای شرکت تو راهپیمایی 600 تومن شد ، ولی دولت برای کنترل من چقدر هزینه کرد ؟اگر این یه راهپیمایی مردمی بود این همه مامور تو خیابون چیکار میکرد؟تهران رسما حکومت نظامی بود.
و...
این یک نبرد فرسایشی و طولانیست
اگر به دنبال دستیابی به اهداف 150 ساله تاریخ ایران هستید ، انتظار محقق شدن آنرا در یکشب نداشته باشید.
ما بیشماریم